Dobry pracownik to zadowolony pracownik

Nie moje to motto lecz japońskie ponoć a afekty jego - chyba czytelne. Jestem zwolenniczką motywowania nie karania bo, w większości wypadków karanie podcina skrzydła. Ogromną frajdę sprawiło mi gdy moja pracownica po chwili rozmowy stwierdziła "No to ruszam do roboty. Rany !! Jak Pani potrafi natchnąć i uskrzydlić człowieka w dołku".
Wychodzę również z założenia, że nie czas pracy się liczy tylko, że robota ma być dobrze wykonana. I nie ważne czy ktoś to robi w godzinę czy w dwa dni. Jak sobie zorganizuje czas - to jego broszka, ma być w terminie. I jest to skuteczne a równocześnie nie pozwala na bezsensowne marnowanie czasu, przelewanie pustego w próżne i popychanie kotka za pomocą młotka. Gdy zaczynałam pracę nie miałam do roboty absolutnie nic, gdyż mój pracodawca nie miał odwagi dać mi czegokolwiek - bo spieprzę. A generalnie chodziło o to, że gdybym ja robotę wykonała, to mogłabym okazać się lepsza (lub rzeczywiście spieprzyć) albo mój pracodawca nie miałby nic do roboty. Nigdy nie męczyłam się tak jak wówczas. Po pracy wracałam do domu zmęczona nicnierobiebniem tak bardzo, że spałam ze dwie godziny dziennie. Kiedyś zaproponowałam że przygotuję dużą wystawę Ech ta secesja (mój mały konik) i usłyszałam "chce się pani ?". Patrząc na swojego szefa nigdy nie mogłam zrozumieć jak można tak marnować czas, markować pracę i to w glorii męczeństwa dla narodu dobra.
Teraz nie wiem w co ręce włożyć i nie sypiam po południu, jestem nakręcona.
No i skupiłam się na jednym wątku... Wynagrodzenie ma charakter motywujący, lecz w naszej firmie już dawno utarło się, że wynagrodzenie jest stałe, niezależne od zakresu obowiązków czy ilości wykonanej pracy. Lecz wbrew pozorom ludzie traktują taki stan rzeczy jako zło konieczne i jakoś przesadnie nie domagają się wyższych pensji robiąc co do nich należy. W większości. Niektórzy naprawdę dużo więcej. Za frajer. Czasem się nóż w kieszeni otwiera gdy totalny nierób zarabia tyle samo lub trzy razy więcej.
Dużo ważniejsze jednak wydaje się docenienie pracownika, zauważenie jego starań, pozwolenie mu na samodzielne rozwinięcie skrzydeł. Dumny z efektu swego dzieła pracownik zrobi dużo więcej. Dla firmy a posrednio dla siebie - poczuje swoją wartość i przydatność. Często chwalę swoją załogę, podkreślam, że bez nich nic by nie wyszło. Nie mogę ich wynagrodzić finansowo bo kasy nie trzymam a widzę, jak często wystarczy podziw. I absolutnie nie jest to bajer, naprawdę zdaję sobie sprawę, że jestem elementem zespołu, moja rola to też zarządzanie i bez moich ludzi nie osiągnęłabym wiele. Daję im to odczuć i efekty mam. Jesteśmy dobrze postrzegani, zakres działań mamy dużo szerszy niż inne, analogiczne placówki, atmosfera w pracy swobodna, ludzie z zewnątrz lubią u nas pobyć.
Oczywiście nie jest anielsko, zgrzyty są, jak wszędzie. Ale jest łatwiej, przyjemniej i ludzie lubią przychodzić do pracy. Czemu to piszę ? Koledzy wiedzą.