22 sierpnia zmarł Andrzej Urbanowicz

Nawet nie mogę powiedzieć, że go znałam. W zeszłym roku spędziliśmy razem kilka godzin - opowieści o minionych latach, jego latach. Starszy, nadal szalenie przystojny pan, który podarował nam do zbiorów komplet swoich grafik. Przyjeżdżał tutaj latami, do Hani Korolczuk i Krzysztofa Figielskiego, do Szklarskiej Średniej.

Buddyjska ceremonia odbyła się o godzinie 13-tej w ich domu.

jestem kobietą rozdartą

...no bo z jednej strony chciałabym tak.... estetycznie, ezoterycznie, artystycznie, subtelnie, fascynująco, interaktywnie między naturą i sztuką oraz widzem na dodatek, z drugiej - zarabiać na parku trzeba, by go utrzymać- czyli wyłożyć jakieś 150 tys. rocznie na media i utrzymanie zieleni.

Gdyby takie rzeczy się w parku znalazły to i pewnie znalazłoby się niemało chętnych do jego zwiedzania. Nawet za pieniądze.

Ale przede wszystkim potrzebne są środki na zakup sztuki, na poważne plenery, które mogłyby sie w parku odbywać . Można wnioski rozmaite o dofinanoswnia różne pisać przynajmniej na początku. Albo rzecz częściowowo w ręce inwestora oddać. Tylko inwestor to zagrożenie - logiczne, że w zbytnią komercję pójść może, skoro swoje pieniądze inwestuje. Choć zaplanowana już w projekcie rewaloryzacji parku architektura zdecydowanie ku komercji zmierza - i inwestorowi pasuje, ku zadowoleniu mieszkańców i włodarzy. Też w sumie o to chodzi - by tworzyć coś dla ludzi, nie tylkodla sztuki i idei.

nnoo..ale idee też mają swoje pozytywy, poza jednym - mało kasy przynoszą. I tu jest ten pies pogrzebany.
Więc może trzebaby fundację stworzyć jak tę, której kilka efektów tu prezentuję ? Tylko problem polega na tym, że skoro już w końcu coś powstało to teraz trzeba szybko, szybko działać, szybko to coś zapełniać, ludzi zwabiać, by przynowiło dochód. Zwłaszcza gdy to coś jest finansochłonne. I tak to jest.
A gdyby jednak się dać z tą motyka na słońce porwać ?

Nie napisałam,ze fotki są z wyspy Hombroich

rewaloryzacji parku ciąg dalszy

Zdjęcia są dla tych, którzy znają stary park Carla - coby się zadziwili jak teraz wygląda. A to jeszcze nie koniec:))))

Ostatnio odwiedził nas mieszkaniec Tater, ten od małej architektury w parku. Przywiózł modele, więc włóczyliśmy się pospołu z inwestorem i urzędnikami po przygotowywanych w mozole parkowych ścieżkach, lustrując miejsca lokalizacji owych małych budowli.

Nie do końca jestem pewna czy mi się podobają ale nie mnie o tym decydować. Zanim rozwinę skrzydła ( o ile w ogóle rozwinę) w opowieści o parku, na razie kilka fotek, bo wena mi jakoś nie wraca. To przez te deszczowe wakacje pewnie.

Fotki: Romuald Mały